In deel twee van deze driedelige blogserie vertelt Iris Bakker, Founder van Levenswerken, over dierbaarheid en hoe dit wordt toegepast in onze werkomgeving. In dit tweede deel vertelt ze over de 'verdingde' wereld.

Het tweede deel van het drieluik Dierbaarheid: de verdingde wereld. Lees deel 1 hier. 

Verdingd

We leven in een verdingde wereld: commerciële marktpartijen staan te trappelen om voor elk al dan niet bestaand vraagstuk een ‘ding’ aan te bieden. Zo zien we in werkomgevingen ongebruikt fatboys liggen, grote zitzakken, meestal ergens in de hoek gestapeld omdat ze nooit worden gebruikt. Medewerkers willen nu eenmaal liever niet op de grond liggen terwijl collega’s op hen neerkijken. Het fietsbureau is ook een voorbeeld van een ‘ding’ met een noodzaak van twijfelachtig allooi. Deze komt er in onderzoeken, maar uitermate bekaaid en zelfs negatief van af, nog los van het feit dat een analyse over de samenhang tussen het diepe denken en bewegen ver te zoeken is.

De grote vraag is waarom we zo gevoelig zijn voor dingen.

Gevoelig

We moeten even terug naar de werking van onze zintuigen en daar kunnen we constateren dat ons oog de absolute baas is. Er zijn mensen die zeggen dat ze auditief zijn ingesteld, maar toch is ook bij hen het oog de baas. Een voorbeeldje: als iemand een kip ziet hinniken, ziet niemand een paard. Dat betekent dat mensen het oog meer vertrouwen dan hun oor. Het oog is dus de baas. De vraag waarom we zo gevoelig zijn voor dingen, brengt ons bij het ‘wat, hoe en waarom’. Dit zien we mooi terug bij de drie cirkels van Sinek: de buitenste cirkel is de ‘Wat’ cirkel, daarbinnen bevindt zich de ‘Hoe’ cirkel en in het centrum zie je de ‘Waarom cirkel’. Een voorbeeldje: op zaterdagmiddag ga je winkelen, alles ziet er even aantrekkelijk uit, kortingen, een hoog leukheidsgehalte en je komt thuis met een volle tas geinige trendy spulletjes. Thuis denk je ‘Hoe ga ik dat gebruiken? Waarna je vervolgens denkt ‘Waarom heb ik het eigenlijk gekocht?. Omdat we ons in de winkel hebben laten leiden door ons alles overheersende oog, lag de focus op het  ‘Wat’ en niet op het ‘Waarom’. We hebben daardoor dingen gekocht die we helemaal niet nodig hebben. Het ‘Wat’ heeft gezegevierd. Bij het ‘Wat’ heb je iets in je handen en het lijkt net of je iets hebt gepresteerd. Je hebt een ding gescoord.

De werkomgeving

Nu naar de werkomgeving. Als er een behoefte is, bijvoorbeeld aan meer bewegen, is het voor commerciële partijen in het geheel niet aantrekkelijk te zeggen dat medewerkers tussen de middag buiten moeten gaan lopen, of dat je de logistiek zodanig maakt dat mensen automatisch meer bewegen. Je verkoopt dan namelijk niets. Marktpartijen komen dus met een ‘ding’ (bijvoorbeeld het fietsbureau) omdat alleen dit bijdraagt aan winst. Er wordt steeds iets nieuws verzonnen. Zo zien we nu de vrijwel gestandaardiseerde hubs met termen ‘authentiek’, ‘oprecht’ en ‘samen’. We zien de metalen cirkel frames met planten aan de wand en ‘grappige’ akoestische panelen in de vorm van een cactus. Sinds een half jaar is het rendiermos uit en ook de jaren zeventig trend is aan het vertrekken. De ergonomische stoel krijgt steeds een nieuw versienummer terwijl de mens echt niet zo snel evolueert en telefooncellen raken snel verouderd door een stof die er na drie jaar gedateerd uitziet. Poefjes zijn eerst grijs, bij de eerste verduurzamingstrend zijn ze groen en nu met wat meer gewenste vrolijkheid geel om de cohesie te versterken op kantoor.

Als je werkomgeving jou dierbaar is, dan is daar iets wat jou raakt, wat voor jou sprekend is. Dierbaarheid vermindert de weggooimentaliteit. Als jouw plant je dierbaar is, verzorg je die plant en is er niet steeds na bladuitval een nieuwe plant nodig. Het is veelzeggend dat zelfs in de plantenverkoop een weggooitrend bestaat: zo staat er nergens meer een sanseveria, die drie jaar geleden nog het boegbeeld was van de natuur en nu vervangen is door de gatenplant. Zelfs bij toepassing van de natuur zien we dus dat de trend en daarmee de verkoop de scepter zwaait. Dierbaarheid daarentegen zorgt ervoor dat we zuiniger zijn met spullen en dat we ze meer koesteren. Vanuit dierbaarheid omgaan met je eigen spullen en zorg dragen voor behoud draagt maximaal bij aan de duurzame wereld.

(foto: geen dingen maar een wand met hergebruik oude materialen en onbewerkt hout)

maandag 18 maart 2024permalink