Laten we vanuit zingeving waardecreatie en added value working omarmen. Die oproep doet Vincent Schenkels van Smart WorkPlace partner The Enablers in onderstaande blog.

Hoe nieuw zijn hybrid working en blended working?

Ik zie heel veel (en bezig zelf ook) de termen hybrid working en blended working. Dit zijn benamingen voor het meer op verschillende plaatsen werken. Het zijn eigenlijk allemaal termen die iets zeggen over activiteit gerelateerd werken. Namelijk: je zoekt de juiste plaats voor de activiteit die je op dat moment uitvoert. De termen zijn heel erg gerelateerd aan work/life balance, het nieuwe werken en andere begrippen die manieren van werken aangeven als tegenhanger van het vroeger hebben van een vaste werkplek. Omdat de termen sterk gerelateerd zijn, is er in mijn beleving ook niet zo heel veel veranderd ten opzichte van de trend ‘the new working’, de trend uit de zeventiger jaren vorige eeuw. Wellicht zegt het meer over de generaties die de termen bezigen dan over de termen zelf?

Inmiddels 50 jaar later, in een post-covid periode, lijkt het alsof we met nieuwe termen nog steeds de trend van toen willen beschrijven. Namelijk: kom van je vaste werkplek en -patronen, deel jouw werkdag flexibeler in al naar gelang de activiteiten die je verricht, binnen een kantoorconcept dat daar het meest optimaal op aansluit.

Business nomads

De bovenstaande termen omschrijven voor mij ‘hoe’ we ons ‘wat’ doen. En te weinig ‘waarom’ en ‘waartoe’. Vroeger – toen de mens nog een rondtrekkende diersoort was – was zij daar waar de groep op dat moment het beste het voortbestaan kon realiseren (pragmatisch, zonder een quickscan of businesscase). Waar voldoende eten voor handen was, waar de groep beschermd kon worden tegen zaken van buiten af en waar de groep onderdak had. Daar waar zij zich veilig voelden.

Later in de eerste landbouwrevolutie gingen mensen zich meer op één plek vestigen, land verbouwen en trokken ze uiteindelijk weer verder wanneer de grond verzadigd was en/of er een stammenstrijd had plaatsgevonden. Niet veel later bleven ze op één plek, bouwden muren om hun heen voor bescherming en gingen zich settelen. Dit laatste doet mij sterk denken aan hoe wij inmiddels in een moderne vorm met ons vastgoed omspringen (ons stuk, muur er om en verdedigen). Organisatorisch kwam natuurlijk de industriële revolutie, Ford, wat uiteindelijk leidde tot onze hiërarchische harken (organogrammen) en gelaagde managementstructuren (met gedelegeerde verantwoordelijkheden). Wat binnen productieomgevingen destijds effectief bleek, maar wat we in de kenniseconomie nog steeds als onze basis hanteren. Meer recent zien we Agile en Tribes manieren van werken, wat meer refereert naar een nomadische manier van werken.

Nomaden hebben het thuisgevoel niet gekoppeld aan een plek. Ze trekken rond en zijn daar waar ze op dat moment het beste tot hun recht komen. Niets is van hun, alles is in bruikleen en er is respect voor het tijdelijk mogen (her)gebruiken. Als we deze parallel trekken naar onze werkplekomgevingen en duurzaamheid, zou ik het liefste over ‘business nomads’ spreken. Nomads die daar zijn op dat moment waar zij voor die business (relatie) het meest van waarde kunnen zijn en alles om zich heen respecteren. Added value working. En in ons vakgebied enabelen wij het added value working voor de business nomads.

Added value working

Added value working gaat er over dat jij werkt daar waar je op een gegeven voor die situatie het meeste van waarde kunt zijn. Het gaat over persoonlijke en business zingeving. Jouw belang opgelijnd met het belang van het collectief. Het gaat over waarde gedreven werken, zonder dat af te spreken in tijdseenheden of taken. Immers, het is maar de vraag of je 36 of 40 uur per week waarde toevoegt, week na week. En of je ooit klantvriendelijk en/of productief kunt zijn als iemand bepaalt hoe je wat uitvoert waarvoor (HR- en procesmanagement).

En natuurlijk zitten hier haken en ogen aan. Immers, door allerlei omstandigheden kan het zijn dat je perioden minder productief bent. En ook niet elk bedrijfsproces leent zich hiervoor. Meest geschikt hiervoor is de kennis- en service economie. Maar dat is geen verandering ten opzichte van hoe wij arbeid nu hebben ingericht, toch? In extreme vorm kom ik binnen organisaties business nomads tegen die we gekscherend ‘mavericks’ noemen. Mensen die tegen de stroom in varen, zich laten leiden door zingeving, waarde toevoegen, begeestering hebben. Een schaars soort binnen organisaties die ik zelden omarmd zie worden, laat staan tot norm verheven. Ja, klopt. Bij startups en community’s gebeurt dit wel. De nomaden van de 21^ste eeuw…

Zingeving leidt tot andere werkomgevingen

En om de meest waarde toe te kunnen voegen en vanuit zingeving te werken, kom je er al snel op uit dat je dit doet in een gezonde, inspirerende en circulaire werkomgeving. Smart workplaces. Smart omdat ze jou als business nomad zo goed mogelijk in staat stellen om jouw maximale waarde toe te voegen aan het collectief, het bedrijf. En dit zorgt voor zingeving.

En wellicht bestempelen wij nu sommige mensen als niet “waarde creërend” wat geheel onterecht is. Ik denk bijvoorbeeld aan mensen met autisme, ADHD, afstand tot de arbeidsmarkt, enzovoorts. Mensen die in de juiste setting overigens als vanzelf ‘added value working’ lijken toe te passen en met passie en plezier hun werk doen en uitdragen (verademend altijd, na de zoveelste ‘ja zo druk, geen tijd, mijn agenda en mailbox zitten vol’).

Getuige ook een fabriek in Nederland waar ik niet lang geleden was, waar ze de fabrieksmachines de deur uit hebben gedaan, het werk laten doen door mensen met een verstandelijke beperking, de prijs wel wat hoger is daardoor, maar waar je als klant van binnen voelt dat dat ok is (zingeving). Want je bent gegrepen door de kleine verhalen, de passie en het plezier dat ze uitstralen… Je koopt niet het product, maar het verhaal en draagt bij.

De zinvolle werkomgeving

En hoe mooi zou het zijn als wij vanuit die zingeving, waardecreatie en added value working omarmen en vanuit die optiek ook de werkomgevingen gaan creëren die daar het beste op aansluiten? Dus niet het gesprek voeren over hoe de werkomgeving er uit zou moeten zien. Maar juist over waartoe de werkomgeving voor de business nomads moet leiden en op welke wijze die werkomgeving een bijdrage levert aan zingeving, waardecreatie, passie en plezier?

Ik zou heel graag de dialoog met elkaar aangaan of hetgeen wij inmiddels als ‘hybrid/blended working’ zien, we niet moeten loslaten. En of het ons belemmert om op zoek te gaan naar echt smart, de zinvolle werkomgeving.

Om anders af te sluiten. Persoonlijk merk ik dat ik aan zee, onder de douche, in de sauna, tijdens een boswandeling of tijdens het sporten de meeste added value heb qua ideeën die loskomen. Juist door loslaten. Ik vraag mij echter wel af (los van ‘het ommetje’, lunchwandelen en lunch vergaderen) hoe de gemiddelde werkgever in Nederland nu echt omarmt dat zichtbaar productief niet bijdraagt aan added value working.

Ik zou binnen Smart WorkPlace graag de dialoog aan gaan hoe we dit kunnen realiseren!

vrijdag 26 februari 2021permalink