In het laatste deel van deze drie-delige blogserie vertelt Iris Bakker, Founder van Levenswerken, over dierbaarheid en hoe dit wordt toegepast in onze werkomgeving. Dit laatste deel gaat over de dierbare werkomgeving.

In de eerste blogs zijn we gaan kijken naar dierbaarheid en gedrag en de verdingde wereld. Nu focussen we op dierbaarheid in onze werkomgeving.

Werkomgeving

Als je denkt aan een plek waar je je op je gemak voelt (gemak heeft niet voor niets een link met het woord makker) ervaar je die als plezierig, een plek waar je je vrij voelt en waar je jezelf kan zijn. Ook al is het een algemene reclameslogan om ‘gewoon’ jezelf te zijn, in de werkomgeving is het maar de vraag of we onszelf zijn. Recent onderzoek toont aan dat mensen een hobby kiezen als ze horen dat de baas die heeft, ook al houden ze helemaal niet van die hobby. Je gaat bijvoorbeeld in je eigen tijd golven, terwijl je eigenlijk een hekel hieraan hebt, maar omdat de baas golft doe jij dat ook. Dat draagt namelijk bij aan de relatie met je baas en deze vergroot vervolgens je kans op promotie. Een werkomgeving die dierbaarheid uitstraalt, is dus een plek waar je je vrij voelt en waar je je niet groter hoeft voor te doen dan je bent. Je mag dus klein zijn.

Die werkomgeving laat dus niet kostbare materie zien, of het neusje van de zalm, of het nieuwste van het nieuwste, of de allerlaatste trend, maar iets wat betekenis heeft. Een persoonlijke kerstbrief van de directeur heeft betekenis omdat je je gezien voelt. Een heel klein vaasje op het toilet met een bloempje uit de berm laat het majestueuze zien van detail en verfijndheid. Die verfijndheid draagt uit dat er zorg is besteed aan de plek waardoor jij onbewust ervaart dat er dus ook zorg aan jou wordt besteed. Je wordt gezien, waardoor je floreert en dankzij het gevoel dat het goed is zoals je bent, ben je vervolgens maximaal productief. Je kan namelijk vrijdenker zijn zonder de blokkades van systemen en hiërarchie. Dat betekent dat ‘eigenheid’ een gezonde voedingsbodem krijgt. Er is weer vrijheid om je eigen werkomgeving eigenheid te geven. Dat uit zich niet alleen in materie zoals je favoriete voetbalposter maar ook in gedrag. Als je jarig bent laat je niet de catering voor kruimelvlaai zorgen maar bak je zelf je favoriete cake. Vervolgens vragen collega’s (als de cake gelukt is) naar het recept. Door dit soort mechanismen wordt sociale cohesie sterker. Mensen gaan vervolgens dierbaar om met hun werkomgeving, dierbaarheid naar de collega’s neemt toe en bovendien dierbaarheid naar jezelf.

Koesteren

Als je zelf meer bij je eigen gevoel blijft, luister je bewuster naar hetgeen jouw zintuigen je vertellen. Zo kan het zijn dat je ’s avonds merkt dat je hoofdpijn hebt. Je koppelt dit wellicht aan lastige gesprekken op je werk. Maar het kan heel goed veroorzaakt zijn door veel te harde licht/donker contrasten in je werkomgeving. Als je meer bij jezelf bent, ervaar je dit soort problemen ter plekke. Hierdoor kun je ze concreet benoemen waarna het probleem kan worden opgelost.

Het is een punt dat juist dit niet-materialistische volkomen los staat van het marktmechanisme en de verdingde wereld. Omdat we de werkomgeving gaan koesteren, raken we minder gevoelig voor de sterk wisselende trends. We raken minder gevoelig voor ‘’ grappige’’ nepdingen als plafondkunstplanten of keienpoefjes. We zeggen niet dat als de trend lichtblauw is (omdat verffabrikanten verf willen verkopen en T-shirt leveranciers T-shirts), dat we een lichtblauw kantoor willen hebben. We stappen uit de verdingde wereld en dragen zo dankzij gevoelens van dierbaarheid bij aan duurzaamheid en omhelzen Moeder Aarde. 

(foto: Sigarenfabriek Willen II, wandschilderingen van Monique Broekman, Dennis Amatdjais en Jan de Bie van mensen die een belangrijke rol hebben gespeeld in de sigarenfabriek.)

donderdag 21 maart 2024permalink