Bij goed opdrachtgeverschap moet de gebruiker goed worden meegenomen en is de dialoog tussen architect, opdrachtgever en gebruiker cruciaal. Dat is de voornaamste les van de soap rond de renovatie van het Binnenhof.

Francesco Veenstra en Fred Schoorl, respectievelijk voorzitter en directeur van de Branchevereniging Nederlandse Architectenbureaus (BNA), schrijven in de Volkskrant van 13 september een analyse waar het allemaal is misgegaan. Volgens de auteurs is het de schuld van de opdrachtgever dat architect Ellen van Loon politiek is afgeserveerd. Zij verwijten de opdrachtgever dat er geen regie is gevoerd en dat er geen dialoog is georganiseerd tussen de driehoek professionele opdrachtgever, architect (en adviseurs) en een niet-professionele gebruiker − in dit geval het parlement. Onduidelijk is wat de architecten bedoelen met een 'niet-professionele Gebruiker'.

Ook is er volgens hen onnodig informatie geheimgehouden en is er niet ingegrepen toen door het lekken van informatie architecten publiekelijk aan de schandpaal werden genageld.

De auteurs stellen dat er drie lessen kunnen worden getrokken uit de soap rond de renovatie van het Binnenhof:

1. De dialoog tussen architect, opdrachtgever en gebruiker is cruciaal. In dat spel moet de gebruiker juist goed worden meegenomen. Daar wordt de meerwaarde van de architect ook geaccentueerd.
2. Geheimhouding van het ontwerp is geen goede basis voor een ontwerp van publieke gebouwen.
3. Het Rijk is als opdrachtgever een veelkoppig monster.

De huidige gang van zaken heeft er volgens de auteurs toe geleid dat de discussie niet meer over de inhoud ging. Ze vinden dat het zowel de opdrachtgever – het Rijk – als de gebruiker – het parlement – zou sieren om dit te erkennen.

Delen:

donderdag 19 september 2019permalink