De Nederlandse werkomgeving kost jaarlijks € 72 miljard. Gebruikers, leiders in HR, IT, FM en Mobiliteit, kunnen deze emissievrij maken. Dat vraagt om anders kijken naar werkprocessen en gebouwde omgeving. We kunnen zo niet voorthobbelen.

Laatst las ik in ‘De kleur van geld’, een uitgave van mijn bank Triodos, de tekst ‘Er moet iets gebeuren.’ Mijn bank stelt vervolgens “Tijd voor echte keuzes.  De oude economie is over zijn houdbaarheidsdatum heen. Dat wisten we al, maar er is op dit moment sprake van een nieuwe urgentie. Politici, bedrijven, consumenten, iedereen voelt het: er moet iets gebeuren.” Vervolgens verwijst mijn bank naar www.triodos.nl/echtekeuzes. Ik ging natuurlijk gelijk kijken. Fantastische video’s die een aantal kernproblemen in een ander perspectief zetten. Je verleiden anders te denken. Je laten zien dat er iets moet gebeuren.

Urgentie is groter

Ik zit nu een column te schrijven met de titel ‘Er moet écht iets gebeuren’. Ik denk namelijk dat de urgentie groter is dan mijn bank denkt dat ie is. Tijdens het schrijven vraag ik mij af of wij wel echt alles doen wat nodig is om de door ons aan Eindgebruikers aangeboden werkomgeving CO2-emissie-vrij te maken. Nemen wij als sector, Gebruikers van de Gebouwde Omgeving, wel écht onze maatschappelijke verantwoordelijkheid? Zetten wij onze € 72 miljard inkoop/omzet-power wel volledig in op de mind-shift die veel van onze eindgebruikers en overheid graag vandaag willen zien?

Smart CO₂-vermindering

Ik lees allerlei publicaties uit de sectoren IT, HR, Mobiliteit, Vastgoed en FM. En ja natuurlijk, er gebeurt al veel. Tijdens het lezen vraag ik mij echter steeds meer af of onze nieuwe vraag en het aanbod van onze leveranciers wel écht gericht is op fundamenteel en absoluut ‘minder’ CO₂-emissie. Is op lange termijn structureel overstappen op dezelfde hoeveelheid energie genoeg bij een groeiende bevolking en groeiende bedrijvigheid? Smart CO₂-vermindering vergt meer dan inzicht, innovatie, transitie, duurzame gebouwen en afkopingsmodellen. Smart is ook dingen anders doen of zelfs geheel niet doen. Stappen uit processen overslaan of integreren of processen totaal skippen. Moet er niet écht iets veranderen? Waarom kijken we niet of we in absolute zin minder energie nodig hebben voor werkprocessen? Waarom passen we niet onze werkprocessen aan? De focus op geleidelijke transitie naar duurzame en groene energie zal denk ik onvoldoende impact maken. Er moet écht iets veranderen in ons denken over CO₂-emissie door werkprocessen.

Leaseauto niet verbieden 

Als voorbeeld noem ik de cover van de FD van vrijdag 28 december ‘Rabobank mag leaseauto’s niet zomaar afpakken, bepaalt rechter’. Essentie: Rabobank wil medewerkers die minder dan 20.000 km zakelijk rijden of niet tot het hoger management behoren hun zakelijke auto laten inleveren. Ze willen zo € 17 miljoen per jaar besparen. Omdat een leaseauto circa € 10.000 per jaar kost zijn dat circa 1.700 leaseauto’s met een gemiddelde aanschafwaarde van € 41.000. € 70 miljoen omzet voor autoleveranciers! Rabobank verliest de zaak tegen haar medewerkers voor de rechter, omdat de leaseauto een arbeidsvoorwaarde is die hoort bij een arbeidsproces.

Denkfout

Als ik dit lees denk ik automatisch aan een seminar van Syndesmo. Rabobank maakt een denkfout. Hun besparing kan veel groter zijn dan € 17 miljoen door ‘aan de voorkant’ smart te zijn. Ze moeten zorgen dat de noodzaak van de leaseauto als enabler van werkprocessen verdwijnt of vermindert. Autorijden kost hun niet alleen leasegeld, maar ook productietijd, is ongezond voor hun medewerkers en veroorzaakt schadelijke CO₂-emissie. Zeker wanneer het grotere auto's betreft die juist meer dan 20.000 kilometer per jaar rijden en door het hoger management worden bestuurd. Processen anders inrichten of stoppen betekent dat de leaseauto niet nodig is, minder gebruikt wordt of gedeeld kan worden. Kosten besparen door de auto af te pakken zonder het arbeidsproces te wijzigen, is gewoon niet logisch. Niet te verdedigen. Dat had de Rabobank kunnen weten als zij de betekenis van het woord ‘arbeidsvoorwaarde’ goed had begrepen.

Andere mindset

Er zijn zeker nog veertig processen in de werkomgeving te vinden die met een andere mindset overbodig zijn of versimpeld kunnen worden, waardoor onze sector ook echte emissie-impact kan maken. De ene meer gerelateerd aan het arbeidsproces. De ander meer aan de Gebouwde Omgeving. Ik vind dat wij als sector daar veel te weinig aandacht voor hebben. Onze verantwoordelijkheid niet nemen. Onze € 72 miljard-kaart niet uitspelen. Ons te afhankelijk hebben gemaakt van de Gebouwde Omgeving - lobby. Onze initiatieven voor een emissievrije werkomgeving zouden juist meer gewaardeerd moeten worden dan die van gebouwgebonden Opdrachtgevers, grote leveranciers en academici. Wij zijn toch écht de Gebruiker van de Gebouwde Omgeving en facilitator van werkprocessen. Wij maken elke dag opnieuw van die GO een Werkomgeving door rollen, functies en arbeidsprocessen te organiseren en faciliteren.

Wens en doel

Mijn wens en doel is de realisatie van ‘Een échte emissievrije werkomgeving’. Met € 72 miljard per jaar inkoop-power moet het mogelijk zijn impact te maken. Wat mij betreft gaat er in 2019 écht iets gebeuren!

maandag 31 december 2018permalink