Hoe manage je duurzaam je carrière in de hedendaagse werkomgeving? Daarop promoveerde Maral Darouei aan de Universiteit van Leiden.  

Het proefschrift van Maral Darouei ‘Managing a sustainable career in the contemporary world of work: personal choices and contextual challenges’ bestaat uit vier empirische onderzoeken. In twee van de vier deelonderzoeken staat thuiswerken centraal.

Het eerste hoofdstuk onderzoekt hoe de keuze om zelfstandig ondernemer te zijn de duurzaamheid van een carrière beïnvloedt. Op basis van longitudinale data (15 jaar) vergelijkt deze studie de duurzaamheid van de loopbaan van zelfstandige ondernemers en personen in loondienst. De gezondheid wordt hier als maatstaf gebruikt voor een duurzame carrière. De onderzoeker stelt vast dat zelfstandige ondernemers, door meer flexibiliteit in hun werktijden, gezonder zijn en dat hun gezondheidstoestand stabieler is over de jaren. Deze resultaten suggereren dat zelfstandigen beter in staat zijn om een duurzame carrière op te bouwen en dat het van belang is om verschillende groepen werknemers te bestuderen om meer inzicht te verkrijgen in duurzame loopbanen.

In de tweede studie staat de beslissing van de werknemer om thuis te werken centraal. Darouei onderzocht het effect van thuiswerken op de duurzame carrière door middel van experience sampling methodology, waarbij 34 werknemers twee weken lang drie keer per dag een vragenlijst invulden. “De resultaten laten zien dat werknemers op dagen dat ze thuis werken minder tijdsdruk en werk-familie-conflict ervaren, wat de volgende ochtend resulteert in een hoger niveau van werkgerelateerd welzijn”, zegt de onderzoekster. Deze bevindingen suggereren dat de dagelijkse beslissing om thuis te werken een duurzame carrière kan bevorderen.

Hoe beoordelen leidinggevenden de prestaties van thuiswerkende werknemers? Voor de derde deelstudie voerde de onderzoekster twee vignetstudies uit onder 149 universiteitsstudenten en 320 leidinggevenden. Hieruit blijkt dat werknemers die besluiten om regelmatig thuis te werken lagere prestatiewaarderingen krijgen, omdat leidinggevenden hun werkcentraliteit (het belang dat mensen in hun leven hechten aan werk) en betrokkenheid bij de organisatie als lager ervaren. Bovendien blijkt uit de bevindingen dat dit met name geldt voor werknemers zonder kinderen die thuiswerken. Dit onderzoek draagt bij aan de literatuur over duurzame loopbanen door de rol van leidinggevenden te onderzoeken en aan te tonen dat de weg naar een duurzame loopbaan verschilt tussen ouders en werknemers zonder kinderen.

Tot slot kijkt Darouei in het laatste hoofdstuk naar hoe vrouwen reageren op maatschappelijke normen en externe barrières (bijvoorbeeld een gebrek aan promotiekansen) als het gaat om het accepteren van een risicovolle leiderschapspositie, een zogenoemde glass cliff-positie. In twee experimentele vignetstudies werd aan 119 universiteitsstudenten en 109 werknemers een leiderschapspositie aangeboden binnen een succesvol en een niet-succesvol bedrijf. Vrouwen met een lage zelfeffectiviteit blijken meer geneigd te zijn om een risicovolle leiderschapspositie te accepteren, omdat ze de positie als een promotiekans zien. Het accepteren van zo’n positie kan het pad van vrouwen naar een duurzame carrière in gevaar brengen, omdat risicovolle leiderschapsfuncties de kans op het bereiken van leiderschapsbanen in de toekomst verkleinen. Dit toont aan dat de weg naar een duurzame carrière anders is voor verschillende sociale groepen vanwege de contextuele uitdagingen, maar het geeft ook aan dat de persoon een belangrijke rol speelt.

In een interview met Universiteit Leiden zegt Darouei dat ze hoopt met haar onderzoek een nuttige bijdrage te leveren aan de zoektocht naar een succesvolle carrière. “De bevindingen van mijn proefschrift zijn van waarde voor werknemers die zich bezighouden met het managen van een duurzame carrière en voor organisaties en beleidsmakers die voor de uitdaging staan om duurzame loopbanen te bevorderen.”

Delen:

maandag 30 augustus 2021permalink